Οι συνέπειες της -μη- Στρατηγικής

του Ξενοφώντα Ακροπολίτη

---

Στο βιβλίο «Τα αίτια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη» του  P.M.H. Bell αναλύονται οι αιτίες που προκάλεσαν τον Β. Π.Π.

Οι αιτίες είναι διαφορετικό πράγμα από τις αφορμές. (Να θυμίσω εδώ ότι κάποτε ένα από τα δημοφιλέστερα θέματα εξετάσεων στο Γυμνάσιο/Λύκειο ήταν «Οι αιτίες και αφορμές του Πελοποννησιακού πολέμου».

 

Στο βιβλίο αυτό στην σελίδα 261, υπάρχει μια τοποθέτηση που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από την Ελλάδα του σήμερα:

 

«Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ εξωτερικής πολιτικής και στρατηγικής.

Καταρχήν θα πρέπει να κινούνται συντεταγμένα, έτσι ώστε να είναι βέβαιο ότι ένα ζωτικό συμφέρον της εξωτερικής πολιτικής μπορεί, εφόσον είναι απαραίτητο, να βασιστεί στη δύναμη και ότι οι στρατιωτικές υπηρεσίες είναι ικανές να εκπληρώσουν το καθήκον που τους επιβάλλει η εξωτερική πολιτική. Αν δεν διατηρηθεί αυτή η αντιστοιχία και, για παράδειγμα, οι δεσμεύσεις της εξωτερικής πολιτικής ξεπεράσουν τη στρατιωτική ικανότητα υποστήριξής τους, ή απαιτούν επιθετικές ενέργειες από ένα στρατό που είναι σε θέση μόνο να αμύνεται, τότε δημιουργούνται προβλήματα.»

 

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να ασκείς μια εξωτερική πολιτική (φίλοι, σύμμαχοι, εχθροί) που δεν ανταποκρίνεται στις στρατιωτικές σου δυνατότητες, (αμυντικές ή επιθετικές).

 

Στην σημερινή πραγματικότητα έχουν προστεθεί και οι οικονομικές σου δυνατότητες. Πριν από οτιδήποτε άλλο δυσάρεστο, η αναντιστοιχία αυτή αχρηστεύει την ίδια την πολιτική που ασκείς, δηλαδή δεν πείθεις. Έτσι λοιπόν, από αυτή την αντιστοιχία προκύπτει και η συνολική στρατηγική και στην συνέχεια η εξωτερική πολιτική και όχι το αντίστροφο.

 

Τα σχόλια δικά σας.

 

ΥΣ: Ως προς την αφορμή, την δώσαμε κι αυτή εμείς, μόνοι μας, προσκαλώντας πρόσφυγες, μετανάστες και λοιπούς να μπουν και να περάσουν από την Χώρα, χύμα.