Απορίες…

Άποψη του Γιάννη Βοτσαρίδη-

Καταγεγραμμένος Δείκτης Ανεργίας στην Ελλάδα 11,4% (ΕΛΣΤΑΤ/Φεβρουάριος ’23), ο αντίστοιχος Δείκτης για τους πολύ Nέους 14,25%, ο υψηλότερος στην Ευρώπη. Έτσι λένε τα επίσημα στοιχεία. Στην πράξη -και σύμφωνα με Έρευνα του Συνδέσμου Εξαγωγέων Β. Ελλάδος/Μάιος ’23 σε 118 Επιχειρήσεις:

• Περίπου οι μισές Επιχειρήσεις (49,2%) αναζητούν Εξειδικευμένους Τεχνίτες, Οδηγούς, Χειριστές Eξοπλισμού και Mηχανημάτων
• Παρόμοιο ποσοστό (48,3%) αναζητούν Ανειδίκευτους Εργάτες
• 42,4% ζητούν Επαγγελματίες διαφόρων Κλάδων
• Μόνον 21,2% ζητούν Ανώτερα Διευθυντικά και Διοικητικά Στελέχη Συνοπτικά, 9 στις 10 Επιχειρήσεις που συμμετείχαν στην Έρευνα, αναζητούν εργαζόμενους από τους παραπάνω Κλάδους -και αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στην εύρεσή τους- ενώ το 97,5% από αυτές αξιολογεί το πρόβλημα εξεύρεσης Ανθρώπινου Δυναμικού από «πολύ σημαντικό» έως «πάρα πολύ σημαντικό».

Στην πρώτη ανάγνωση των στοιχείων αυτών δημιουργούνται αυτονόητες απορίες, δεδομένου ότι τα στατιστικά στοιχεία συγκρούονται με την πραγματικότητα. Προς επίρρωση, καθημερινά είναι
και τα δημοσιεύματα για πάνω από 30.000 κενές θέσεις εργασίας στον Τουρισμό (Ξενοδοχεία, Εστίαση) και ίσως, άλλες τόσες, στις ειδικότητες που ήδη αναφέραμε. Τα ίδια δημοσιεύματα ερμηνεύουν το φαινόμενο, για τον Τουρισμό κυρίως στις χαμηλές αμοιβές. Για τα Αγροτικά, στις δυσκολίες της χειρωνακτικής εργασίας (π.χ. συλλογή… φρούτων), την απόσταση από τη μόνιμη κατοικία κ.ά. Για τις άλλες ειδικότητες, στη γενικότερη άρνηση των Ελλήνων να σπουδάσουν σε Τεχνικές Σχολές, ή να… ενδώσουν στη χειρωνακτική εργασία.

Αποτέλεσμα, αναζητούνται και προσλαμβάνονται επαγγελματίες από το εξωτερικό, εργάτες από γειτονικές χώρες, οικονομικοί μετανάστες κ.λπ. Η χώρα μας, τελικά, παράγει περισσότερους Επιστήμονες απ’ ότι μπορεί να καταναλώσει, οι γονείς διακατέχονται ακόμη από τις εμμονές του τύπου «πάρε ένα οποιοδήποτε πτυχίο και μετά κάνε ό,τι θες», τα Τεχνικά Επαγγέλματα «περιφρονούνται» από τη Μεσοαστική τάξη ως «κατώτερα», το «δήθεν» υπερισχύει της κοινής λογικής.

Όσο για τα στατιστικά του 11,4% των δηλωμένων Ανέργων, δημιουργούνται αυτονόητα ερωτήματα:

• Είναι όλοι οι δηλωμένοι ως «άνεργοι» πραγματικά άνεργοι, ή, ορισμένοι από αυτούς, απλώς «απρόθυμοι» για εργασία;
• Τί έμμεσα επιδόματα, απαλλαγές και ωφέλειες προσφέρει μια συνεχώς ανανεούμενη Κάρτα Ανεργίας;
• Πόσοι από τους καταχωρημένους στον ΟΑΕΔ Ανέργους ασκούν «μαύρη εργασία» και πόσοι από τους Μακροχρόνια Ανέργους αρνούνται επανειλημμένα προσφερόμενη εργασία από τον ΟΑΕΔ; Ποιος ο έλεγχος της Πολιτείας στο πεδίο αυτό;
• Πώς συνδέεται το καθεστώς του Μακροχρόνια Ανέργου με την παράνομη και αδήλωτη Μερική Απασχόληση;
• Πόσοι από τους «συστημικά» Ανέργους (συγκεκριμένης κοινωνικής κατηγορίας) ζουν αποκλειστικά από τα κοινωνικά επιδόματα και δεν έχουν δουλέψει σχεδόν ποτέ;
• Γιατί δεν ενημερώνει/προσανατολίζει το αρμόδιο Υπουργείο τους νέους από το Λύκειο για τα επαγγέλματα με υψηλή Ζήτηση Εργασίας;
Γιατί δεν γίνεται ευρεία δημόσια καμπάνια για τα χρυσά -πλέον- Τεχνικά Επαγγέλματα που εξασφαλίζουν σταθερό και καλοπληρωμένο εισόδημα;

Τα ερωτήματα πολλά.

Οι απαντήσεις εύλογες.

Και η σιωπή της Πολιτείας αιδήμων…

ΠΗΓΗ Interlife Magazine